A Knock at the Door
22
Nov
125 ans Magritte | Jeune public | Spectacle tous publics dès 8 ans | Giolisu - Teatro Pachuco
mercredi 22 novembre 2023 | 16:00
Théâtre Jean-Claude Drouot
— NL versie beneden ———–
Dans le cadre du 125e anniversaire de Magritte, né et René à Lessines.
16h : petit goûter (offert pour les enfants)
17h : spectacle
Un dialogue imaginaire entre Pina Bausch et René Magritte discutant de l’absurdité du monde.
Trois personnages nous entraînent dans un univers surréaliste, inspiré du cinéma muet, à la frontière entre rêve et réalité.
Ils utilisent le langage du mouvement et du geste et construisent un dialogue silencieux.
À l’image du clown, les personnages deviennent les héros involontaires qui trouvent des moyens novateurs de surmonter les défis et les obstacles.
Ils nous apprennent à regarder les choses avec un autre regard. La créativité est envisagée comme le moyen d’échapper à cette absurdité inhérente à la vie, comme un espace de libertés qui touche à l’invisible, l’impalpable et nous inspire d’autres possibles.
— NL ——————————–
In het kader van de 125ste verjaardag van Magritte, geboren en René in Lessen. www.ccrenemagritte.be/cycle/125-ans-magritte
16 uur : vieruurtje (gratis voor kinderen)
17 uur : voorstelling
Drie personages leiden ons binnen in een door de stomme film geïnspireerde surrealistische wereld op de grens tussen droom en werkelijkheid. Aan de hand van een bewegings- en gebarentaal bouwen ze een woordeloze dialoog op.
In dit universum leiden voorwerpen een eigen leven, een tafel zweeft door de lucht, een berg wasgoed komt tot leven, een rondfladderende jas gaat op zoek naar zijn eigenaar, een vogelkooi wordt een lantaarn in de duisternis. Niets is wat het lijkt in deze ontmoeting tussen drie bizarre en onaangepaste personages.
“A Knock at the Door” is een denkbeeldige dialoog tussen Pina Bausch en René Magritte over de absurditeit van het leven.
“We zijn allemaal Sisyphussen van de moderne tijd geworden, veroordeeld tot een absurd bestaan, gevuld met zonderlinge en dwaze gedragingen.
We spelen met de schoonheid van het absurde. We gaan uit van stillevens, distilleren beelden en vinden repetitieve bewegingen die elkaar aanvullen om vervolgens de strijd met elkaar aan te binden. De keuze van de objecten is fundamenteel en betekenisvol, en wat we ermee doen krijgt een poëtisch en subliem karakter.”
